Naast eiwtten bevatten veldbonen ook koolhydraten, een beetje vet en vezels.

Voor verwerking van de veldboon als meel wordt deze vaak eerst ontveld, daarvoor wordt eerst het velletje (de 'hul') verwijderd ('dehulling'). Hiermee wordt ook een groot gedeelte van de in boon aanwezige antinutriënten verwijderd. Antinutriënten, doorgaans aanwezig in peulvruchten in het algemeen en geconcentreerd aanwezig in de 'hul', kunnen de opname van enkele nutriënten belemmeren. Met het 'dehullen' is men dus van een groot gedeelte van deze stoffen af.

Na het 'dehullen' worden de gepelde bonen gemalen. Na het malen kan op twee manieren een eiwitrijke fractie gewonnen worden, wat resulteert in een droog of nat concentraat.

Droog fractioneren Bij droog fractioneren ontstaan er twee producten:

• Veldbonenmeel HP (High Proteïn), dit is een eiwitconcentraat van ongeveer 65%

• Veldbonenmeel LP (Low Proteïn); het veldbonenmeel wordt gezien als een reststroom, maar in diverse onderzoeken is te zien dat deze toegepast kan worden in bijvoorbeeld bakkerijproducten.

Nat fractioneren Bij de natte verwerking kan de eiwitfractie verder opgewerkt worden tot een eiwitisolaat, met een eiwitgehalte van ongeveer 90%.

In de afbeelding zijn beide processen schematisch weergegeven.